یکی از مشکلاتی که بیشتر نمایندگان نسبتاً محترم مجلس دارند و باعث پدید آوردن مشکلات فراوان برای دولت حزب اللهی و صددرصد مورداطمینان رهبری می‌شوند عدم سابقه کلان مدیریتی و یا آشنایی به فضای کنونی تلاش برای سازندگی و ساختارشکنی‌های مورد احتیاج است. از خیلی نمایندگان نباید توقع داشت چون فکر می‌کنند اداره کشور مانند اداره کردن مرکز فرهنگی و ادبی یا حزبی یا فراکسیونی که مسئول آن هستند یا بقالی که قبلاً در آن کار می‌کردند، به راحتی و طبق نظرات مدیریتی قویشان! قابل اداره است. یا بعضی دیگر در تبلیغات خودشان در انتخابات قبلی که دم از تحول‌گرائی می‌زدند اکنون هرجا که تحولی رخ می‌دهد اگر مطابق برنامه‌های خودشان (برای اینکه بعداً بتوانند ادعایی بکنند) یا سلیقه یا علم محدود خود نباشد فریاد برمی‌آورند و مخالفت می‌کنند. بله، اداره مجلس و تصویب قانون‌هایی که به اداره کشور کمک بکند به دولت یا سنگ نیانداختن و دخالت نکردن در امور اجرائی دولت که اکنون کم در مجلس می‌بینیم در وهله اول احتیاج به مقدار اندکی تقوا و بعد آشنایی با امور اجرائی و شیوه‌های انقلابی و مکتبی یک دولت حزب اللهی دارد. فارق از توانایی شرکت آقای لاریجانی در انتخابات بعدی یا تفاوت نظرهای احتمالی با رئیس جمهور ولی به نظر صاحبان نظر می‌رسد که یکی از گزینه‌های مناسب به ریاست مجلس آینده ایشان هستند. و این برداشت ناشی از آشنایی با زیر و بم امور اجرائی و اهداف و مشکلات و مسیر دولت می‌باشد. انجام امور اجرائی در سطح کلان مانع از ایستادن نماینده در بیرون از گود و گفتن به قول معروف:«لنگش کن» می‌شود. و به عبارتی دیگر هرکس و ناکس چون به خاطر اجرای قانونی با برنامه‌ای در دولت و ضرر دیدن اطرافیان (که بیشتر گویا نمایندگان آنان می‌باشد تا نماینده شهر خود) ناراحت می‌شود هر روز برای دولت یک تکلیف دلخواه و متفاوت تعیین نمی‌کند. به هر حال به نظر می‌رسد به نگاه و مروری به مدت انجام امور اجرائی و البته با دوری از وجهه حزبی در زمان انتخابات ریاست جمهوری که به شدت تغییر کرده می‌شود عکس امور منفی بالا را در لاریجانی جستجو کرد. و شاید بتوان او را رئیس مجلسی هماهنگ‌تر با دولت برای اجرای تغییرات لازم در کشور برای پیشرفت بیشتر دانست.